زمونگ په زړونو کي سلگۍ پرتي وي

ګلګون بدن دي يوړلو په وينو رنګ جانانه

چي ميدان ته دا تنکي ابابيل راشي

چي ستا په نرمو شونډو سلګکۍ تله او راتله

ټول زخمي زخمي يي چاويشتلی يې

مينو زړونو ته تسل بښي شيرينه دامي د جانان مدينه

نور سه په زړه نلرم سر مي د ارمان چي وای

تنها ژړيږم له ژړا تر بهير مل مي نشته

د هجر حال بدرګوم

دنيل مسته ټپه شه

ليمو کي دي ساتمه

ووطنه ورانه جوړیګي کله

په دي جهان کي لکه ستوری ځليدلی

د هيلو مست سينګار ده

دميوند غزا او جنګ له درپه يادکړه

ګرزم زخمو ته د وطن مي ټکورونه ګورم

که الله اکبر چيغه له څوکو د پامير ده

درغلل پاميره کاروانونه اميدو سره

ليونتوب موکړي ستومانه زولني

په غلامی

په ګل شان ځوانی

تاریخ می

زه به پاک الله ته ځم

زه به په خپلو سترګو

زه دی په کلی کی

زیلیلی به شی اخری

ساتل کوو

ښايسته یاران

سپوګمی چی ویا

سپیر نصیب

ستا ښایسته دونیا

ستا غم باران

ستا لیونی

سر مزل ته

سره می قربان دی

ښکولی زلمی

سنګر ته ځی

سه به درته وویم

سوځی په اور

سومر مشکل ده

شازلمو

شپه می په حرم کی ویای

شکولی دی

شومه سودایی

ظهیر غوندی ملنګ یم

غاری زلمی یی

غرور به وکی

قبر ته می راسه